SAYGILIYIZ

Biz, bu ülkenin demokratik,laik,sosyal bir hukuk devleti olduğunu kabullenmiş bireyleriz.
Hukuk devletinin tüm kaidelerine saygılıyız..
Biz, bütün insanların; insan özgürlüğü,insan onuru ve insan hakları açısından eşit doğup eşit yaşayıp ve yine eşit öleceğine inananlardanız.Hiç bir zümrenin başka bir zümreye üstünlüğünü kabul etmedik.
Biz, herkesin düşüncesine,fikir ve vicdan özgürlüğüne saygılıyız.
Biz, demokratik bir ülkenin “sandık, seçim ve parlemento” dan oluşacağını kabullenmiş, her şartta ve durumda  ülkede olması  gereken bu saiklerden başka saikleri kabul etmedik.Ne, çoğunluğun azınlığı horlamasını, Ne de,azınlığın kendine tanıdığı imtiyazla, çoğunluk üzerinde tahakküm kurmasını asla kabul görmedik.
Biz, Şah’ın da,Padişahın da,Artist Memed’in de, Çoban Rıza’nın da attığı oy’a, aynı oranda saygılıyız.
Biz, gerçekten hak ve hukukları gasp edilmiş her kim olursa, velev ki, kaygılı mutlu azınlık olsun,ya da kulübesinde tek  başına yaşayan bir derviş olsun,hak ve hukuklarının çiğnenmesine asla razı gelmedik.
Biz, her bireyin hakkını hukuk çerçevesinde aramasına saygılıyız.
Biz, hak hukuk ararken hiçbir kimseye hakaret etmedik. Biz, herkesin anasını kendi anamız,herkesin namusunu kendi namusumuz gibi bildik.Asla kimseye küfür edip, ağzımızı bozmadık.
Her anaya, her bacıya, her cana kendi canımız gibi saygılıyız.
Biz tüm kutsal değerleri kendi değerimiz gibi bildik. Sünni’nin camisini nasıl mübarek bildiysek,Alevi’nin cem evini de yine mübarek bildik.Biz, nasıl kiliseyi,havrayı birer ibadet mekanı bildiysek,bir can dahi olsa neye inanırsa inansın,neye yönelirse yönelsin, yöneldiği tapınağı kutsal gördük,kutsal bildik.
Biz,inançtan gelen her türlü mabede saygılıyız.
Biz, bu ülkedeki her insanı kardeşçe sevdik.Türk’ü, Kürd’ü, Laz’ı, Çerkez’i,Ermeni’si,Rum’u hepsini bir sevdik.Biz, komşumuz Fatma Teyze'yi de,Meta Zine'yi de, Bayzar Mama’yı da aynı sevdik.Biz, babamıza hangi saygıyı gösterdik ise, Ahmet Amca’ya, Appe Zeki’ye,Fılle Uso’ya da aynı saygıyı gösterdik.Biz yaratılanı sevdik,Yaradan’dan ötürü..
Biz,her bir cana, diğer can kadar saygılıyız.
Biz, İstanbul’u nasıl sevdiysek, Diyarbekir’i de öyle sevdik. Edirne’yi nasıl sevdiysek,Van’ı da öyle sevdik.Biz,Uludağ’ı,Palandöken’i,Toroslar’ı  nasıl sevdiysek,Ağrı’yı,Suphan’ı,Cudi’yi, Gabar’ı da aynı sevdik.Biz Agit’i doğuran anayı da, Memed’i doğuran anayı da sevdik.Biz kardeşçe yaşamayı sevdik.
Biz, insanların kökleriyle birlikte yaşamasına saygılıyız.
Biz düğünlerimizde türkü söylemeyi de sevdik.stran  söylemeyi de..Hoyratlarla hüzünlenirken, dengbejlerle efkarlandık.Muharrem Ertaş’ın “Kalktı göç eyledi Avşar elleri” çığlığı bizim için ne ise,Xerabete Xeco’nun “Zeynel-i Evdikesi” de aynıdır.Bizim için “Zeybek” ne ise,”Rum Hasapika”sı da aynıdır.Biz Aşık Veysel’e de, Pir Sultan’a da,Dengbej Şakıro’ya da,Aram Dikran’a da,Petraki’ye de,Tatyos Efendi’ye de birbirinden farklı bakmadık.
Biz, kemana da,bılura da,dholaya da,buzukiye de saygılıyız.
Biz sevdamızı, her gece televizyon ekranlarından ensest ilişkili dizilerle gözümüze gözümüze sokan hikayelerle öğrenmedik. Ferhat ile Şirin’den,Mem-u Zin’den,Hovannes ile Aşe’den öğrendik.Biz sanatı hayatında, ayı oynatmanın dışında marifeti olmayan,ya da ayyaşlık rolünden başka bir senaryo üretmeyen insanlardan öğrenmedik.Ömer Lütfi Akad’lardan,Halit Refiğ’lerden,Yılmaz Güney’lerden,Kemal Sunal’lardan öğrendik.
Bu ülkede sanatçı sanat yaptığı sürece, sanata da, sanatçıya da saygılıyız.
Biz, komşusunun çocuğunu kendi çocuğu gibi bilip, ağladığında tereddütsüz emziren, anne yarısı komşularla büyüdük.Biz, kapısı sonuna kadar açık, istediğimizde evimiz gibi girebileceğimiz komşulukları sevdik.Biz, tencere tava ile sebi sübyanları uykudan fırlatan,günlerce beynimizde tavada yumurta pişiren komşuları değil,televizyon sesinin hafif açıldığında dahi çocuklarını uyaran komşularla yaşamı sevdik.
Biz,anne yarısı komşulara,evinin kapısı açık komşuluklara saygılıyız
Hasılı;
Biz, bu ülkenin değerlerine saygılıyız..
Biz, bu ülkenin kıymetlerine saygılıyız..
Biz, bu ülkenin renkliliğine saygılıyız..
Biz insana,insanlığa saygılıyız..
Biz kim miyiz?
Biz, en ufak tahammülsüzlüğe “kaygılıyız” deyip ilan veren değil,
Her türlü renkliliğe “saygılıyız” diyen bu ülkenin çocuklarıyız..
Biz, yetmiş milyon canı bir gören “Hasso”larız,”Memo”larız..
We aren’t "Çapuling"..We are Hasso’s and Memo’s..
Selam eder, ellerinizden sıkarız..