"Çizmelerimi Çıkarayım mı? Sedye Kirlenmesin.."

     Dün akşam saatlerinde Manisa’nın Soma ilçesinde yaşanan
kömür madenindeki patlama tüm ülkede üzüntüyle karşılandı.200’ü aşkın
vatandaşımız maalesef o patlamanın ardından can verdi. Yerin binlerce metre
altında her türlü zorluğa rağmen ekmek parasını arayan 200’den fazla insanın
kaderleri de vücutlarına sinen kömür karası gibi oldu.

      Kimi eşini,
kimi oğlunu, kimi babasını ve  tüm Türkiye ise 200'den fazla vatandaşını kaybetti.800 TL ile
1600 TL arası alacakları maaş için her türlü riskli ortamda çalışmak zorunda
kalan bu insanlar, yaşamın bir anında bu sonla yüzleşeceklerini bile bile bu
kömür ocaklarında çalışmak zorunda kalıyorlar.  

      Soma’da
yaşanan bu patlamada öylesine acı hayat hikâyeleri öylesine isyan edeceğimiz
fotoğraf karelerine rastladık ki, vicdanlarımız sızladı.
      Ölenlerin cenazelerini
bırakacak tabutlar yeterli gelmeyince çevre ilçe ve köylerden tedarik edildi. Hoparlörlerden
yaralıların ve ölenlerin isimlerinin ilçe meydanından anons edildiğini gördük.
Bir umut yakınlarının sağ kurtulması için bekleyen işçi yakınlarının kömür
ocağının yanı başında çaresiz bir şekilde ellerini semaya açmış dua ederek
beklediklerine tanık olduk. Cesetleri teşhis etmek için hayatlarındaki en zor
görevi üstlenen insanların yüreğindeki korkuyu ve acıyı yüreğimizde hissettik.
Tüm ülke kenetlenip acıları 76 milyon olarak paylaştık. Acıların renginin,
ırkının ve ideolojisinin olmadığını nihayet anladık.

       Tam bu birlikteliği yakalamışken bugün öğlen
saatlerinde kömür ocağındaki patlamadan sağ kurtulan bir emekçinin ağzından
dökülen  “Çizmelerimi çıkarayım mı? Sedye
kirlenmesin” kelimeleri tüm Türkiye’yi bir kez daha derinden yaraladı. Yerin
binlerce metre altında yaşam mücadelesi veren, yanı başında kim bilir kaç
arkadaşının cesediyle saatler geçirmek zorunda kalan bu emekçi arkadaşımız,
yaşamımızda tanık olduğumuz onca kirliliğe rağmen sedyenin kirlenmemesi için çaba
sarf ediyordu. O anda aklına ne çocukları ne arkadaşları nede ölümün kıyısından
dönmüş olması gelmiyordu. Varsa yoksa sedyenin kirlenmemesi vardı aklında.
       Evet,
Azrail’le tanışmasına ramak kala bu kardeşimiz bizlere insanlık dersi veriyordu.
       Fikirleri, bedenleri, yürekleri kirlenmişlere insanlık dersi veriyordu.       Acılar
üzerinden rant elde etmek isteyenlere insanlık dersi veriyordu.
       Çok geçmiş
olsun kapkara madenin bembeyaz insanları.       Rabbim ölenlere rahmet,yaralılara acil şifaalar versin.Yakınlarına ve tüm Türkiye’ye sabırlar diliyorum.Umarım ülke olarak bu tür acıları bir daha yaşamak zorunda kalmayız..